Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Día de Muertos

Η Κυρία των νεκρών, Mictecacihuatl, βρέφος που θυσιάστηκε για να εξουσιάζει τη ζωή μετά, μεγαλώνει καταπίνοντας αστέρια από το χάσκον άσαρκο στόμα της καθόλη τη διάρκεια των ημερών των κόσμων. Προστάτρια των λειψάνων, πρωτοστατεί στη γιορτή των νεκρών. Πρωθιέρεια ξεκινούσε τη γιορτή αρχές καλοκαιριού, γιορτή που μεταφέρθηκε – στη βία εκπολιτισμού Αζτέκων από Ισπανούς – αρχές Νοέμβρη. Κίτρινα και πορτοκαλί χρυσάνθεμα και κατιφέδες στολίζουν τα σπίτια των νεκρών τους. Το κίτρινο να συμβολίζει την εποχή που η φύση αρχίζει να πεθαίνει.

Χώμα, κεριά, πήλινα ομοιώματα και φαγητά αγαπημένα του νεκρού, γλυκά, μπισκότα και ψωμί σε σχήμα ανθρώπινο να συμπληρώνουν τη γιορτή. Κάθε μπουκιά και μια μπουκιά θανάτου, μια μπουκιά προσπάθεια να εξοικειωθείς μαζί του, τροφή να ανδρωθείς ενάντια στο φόβο. Πικ νικ επάνω απ’ τα κρεβάτια εκείνων που κοιμήθηκαν πριν από εμάς για να ξυπνήσουν πιο μετά κι απ’ όταν θα πλαγιάσουμε εμείς για πάντα. Ανταλλάγη ιστοριών οι λέξεις τους και μόνο ό,τι καλό εκείνοι άφησαν στην κοινωνία. Γιορτή των ζωντανών, προσπάθεια γιορτή για όλους.

Στο θάνατο των εποχών τρεις από τους ανθρώπους μου ξεκίνησαν – και ίσως έχουν ήδη φτάσει – για εκεί που η ιέρεια πρωτοστατεί. Κάθε χαμός, μπουκιά, θανάτου άγευστη. Κι αν πούμε πως κερδίζουμε καμιά φορά το φόβο ενάντια σ’ αυτό που εμάς τους ίδιους μας χαρίζει στη ζωή μετά, όσο κι αν φάμε, όσο κι αν πιούμε κι ας σηκωθούμε μπουχτισμένοι και χορτάτοι απ’ το τραπέζι, αυτό που παίρνει εκείνους που αγαπάμε μακριά, αχώνευτο θα μένει, αρχή, διάρκεια και τέλος της γιορτής. 


Danse Macabre. Anonymous. Germany 16th century.