big break you girl

Πάνω σε κατακόκκινες  γόβες, από τις άλλες, όχι τις πολύ ψηλές της βραδινής εξόδου. Εκείνες του meeting, θα 'λεγες, των έξι, το πολύ επτά εκατοστών. Εκείνων των εκατοστών που φτιάχτηκαν για να τραβούν τους τένοντες και να λεπταίνουν αστραγάλους. Αυτών που προκαλούν να διαγράφονται οι μυς στις γάμπες, κάτω από το στο χρώμα του ποδιού καλσόν.

Σκυφτή, υπόκλιση, στο πορτ μπαγκάζ που στέκεται σα στόμα ανοιχτό, μπροστά του με τα δάχτυλα τραβάει τις ίνες του καλσόν. Πέντε και πέντε δάχτυλα κυκλώνουν πρώτα τον δεξί κι ύστερα τον αριστερό αστράγαλο, και ταξιδεύουν από εκεί χωρίς να χάνουν επαφή, στο όριο που έχει βάλει η φούστα της, κάπου λιγάκι πιο ψηλά από τα γόνατά της.

Παλτό της άμμου, άμμος στον αέρα, να μπλέκεται στα ανοιχτά της πόδια. Βγάζει από την τσέπη του, κουβάρι το καλσόν, που μάλλον με αυτό έφυγε απ’ το σπίτι, και το πετά κάπου επάνω στη ρεζέρβα.

Θα ανέβει πρώτα αυτή, αφού της άφησε, μαζί με τα συμφωνημένα τέσσερα λεπτά και μια θέση πάρκινγκ, στην είσοδο σχεδόν μπροστά. 

Μέχρι ελάχιστα λεπτά μετά από τις εννιά, τα μέιλ έχουν διαβαστεί χωρίς να ‘χουν πλυθεί τα χέρια. Αν θα αντάλλαζαν μια καλημέρα θα ‘ναι επειδή κάποιος της παρακολουθεί τα χείλη. Αλλιώς, και μόνοι να βρεθούν μπροστά στα ράφια της κουζίνας, το μόνο που θα έχουν μοιραστεί, είναι οι μυρωδιές τους και αυτό πολύ πιο μακριά σ’ απόσταση και χρόνο.

Μόνο, όταν αυτή, περνά το διάδρομο δίπλα απ’ το γραφείο, αυτός, θα κάνει λίγο πίσω στην καρέκλα του να δει στα έξι το πολύ επτά εκατοστά πως περπατάν οι αστραγάλοι. Κι αντίστοιχα, αυτή, στο πέρασμά του, θα κάνει ένα κλικ με το ποντίκι σφίγγοντας ακόμα πιο πολύ τα σταυρωμένα μπούτια.

Ούτε νερό για δύο ώρες δεν θα πιεί, αυτή, μα βλέπεις πως στο στόμα γυροφέρνει γεύσεις. Αυτός, βάζει τα δάχτυλα πάνω στα χείλη του συχνά και ανασαίνει πιο πολύ ανάμεσα στο μέσο και το δείκτη.

Είναι συγκεκριμένοι αυτοί που το πρωί αργούν. Αυτοί που λήγουν τα διαλείμματα στα είκοσι λεπτά μετά.

Είναι ελάχιστοι αυτοί που ξέρουν τρόπους να αργούν. Αυτοί που πάντα ξέρουν πώς να φτάνουν πριν από τους άλλους