Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

playmobil

Είμαι ένα απλό playmobil θα σε αφήσω να με λες Playbobill, ή μπορείς να με λες όπως αλλιώς θέλεις.

Θα σε αφήσω να διαλέξεις ποιο θα ήθελες να είμαι, μα αν με ρωτάς θα ήθελα να είμαι πειρατής.


Αν θέλεις κούνησε μου τα χέρια, το ένα ή και τα δύο, σε αφήνω. Τα πόδια όμως δεν στα χαρίζω. Ψέματα. Θα στα χάριζα μα κάποιος αποφάσισε να μην κάνουν τίποτα ιδιαίτερο.

Όταν θα σπας τη μέση μου να προσέχεις.  Και αν θέλεις να στρίψεις το κεφάλι μου θυμήσου ένα απλό Playmobil είμαι δεν είμαι κουκουβάγια.

Σου είπα θα ήθελα να 'μαι πειρατής, τι με ξαναρωτάς.
Αν θες και το γιατί, έτοιμο στο έχω.

Ο ξάδερφος μου, εκείνος ο μεγάλος, είχε το πειρατικό των playmobil. Και το είχε ψηλά στο τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης του πάνω από τα βιβλία, να μην το φτάνει κανείς.

Δεν μας άφηνε να παίζουμε. Μόνο να το κοιτάμε. Μη νομίζεις ότι αυτός έπαιζε. Κάνα δύο φορές έκανα να ανέβω στο γραφείο και μετά στο πρώτο ράφι, μα πάντα κάποιος  με προλάβαινε.

Είχα σταμπάρει ένα που λες από εκεί χαμηλά, έτσι όπως σήκωνα τα ματιά. Ένα σκαρφαλωμένο στα σκοινιά, με μια κατακόκκινη μπαντάνα στο κεφάλι και το ένα μάτι βουλωμένο. Το ένα χέρι μπλεγμένο στα σκοινιά και το άλλο σηκωμένο ψηλά.

Και θα θελα να μαι αυτός ο πειρατής. Να κατεβάσω το πειρατικό από το ράφι και να το βάλω σε θάλασσες. Βαθιές και άγριες. Να ταλαντεύομαι στο σκοινί  και να με τρώει η αλμύρα. Και να 'χω πάντα τη βαμμένη γραμμή των χειλιών μου χαμογελαστή και το μάτι που μου περισσεύει ορθάνοιχτο. Να ξεχάσω και το ράφι και τον ξάδερφο και ας είναι το πόστο μου για διαταγές. Και να χαθώ από τα μάτια σου και να μη χρειάζεται να σου πω παραπάνω.

Τώρα τι με ρωτάς. Το πειρατικό και βέβαια άθικτο είναι,είκοσι χρόνια μετά σε άλλη βιβλιοθήκη.

Ναι.Και βέβαια το φτάνω. 

Εγώ δεν πλησιάζω, αν θέλεις πλησίασε εσύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου