Κάνε μου μια χάρη και
ανέβασε αυτές τις πετσέτες στο 101.
Ρε μάνα είναι από τις παλιές.
Είναι πεντακάθαρες.
Εκείνος το ξέρει. Είναι αυτός που έρχεται κάθε Κυριακή.
Κάθε Κυριακή εδώ και δύο χρόνια. Έρχεται στις 3 το μεσημέρι
και μέχρι τις 5 έχει φύγει. Πληρώνει από πριν. Εκείνη ανεβαίνει στο δωμάτιο από τις εξωτερικές
σκάλες και φεύγουν μαζί από εκεί. Δύο χρόνια τώρα τον έχω δει μόνο τρεις τέσσερις
φορές, εκείνη ποτέ.
Και δεν θα μπορούσε να είναι άλλη μέρα. Μόνο Κυριακή. Μια μέρα
μετέωρη, ανολοκλήρωτη. Μια μέρα μόνη της. Δημιουργημένη να μένει μισή και πάλι να φαντάζει αρκετή.
Και εκείνος έρχεται κάθε Κυριακή. Εκείνος ζει μια εβδομάδα
για σκάρτες δύο ώρες μιας Κυριακής. Και του αρκούν παλιές πετσέτες και δωμάτια χωρίς θέα.
Και αν έχεις να περιμένεις Κυριακές, κάτι γίνεται. Άμα δεν έχεις
να σε δω με τι παραμυθιάζεσαι.
 |
| Αν ήθελες δωμάτιο με θέα αυτό θα έβλεπες. http://www.youtube.com/watch?v=NxZG62y07lY&feature=endscreen |
Kι αλλες περιμενεις κατι κι απλα δεν έρχεται ποτε. Και καταλαβαινεις οτι καλύτερα να μην παραμυθιάζεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχεις φτάσει να κατανοείς ότι παραμυθιάζεσαι, είσαι σε καλό δρόμο. Οπότε, ίσως μπορείς να πάψεις και να περιμένεις και να παραμυθιάζεσαι. Έτσι δεν είναι;
Διαγραφή..μια ζωη, να κυνηγαει δυο στιγμες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧ.
και δύο στιγμές θα τον κυνηγάνε μια ζωή
Διαγραφήναι..καλυτερα να μην παραμυθιαζεσαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧ.
Αν περιμένεις, ναι. Καλύτερα.
ΔιαγραφήΑκόμα όμως και όταν ξεκινάς Κυριακές παραμυθιασμένος ότι σε περιμένουν, ακόμα και τότε καλύτερα να ξυπνάς.