κύκλοι

Νοσταλγία.

Αυτό με πιάνει όταν απομονώνω τα δάχτυλα στο πιάνο και η ανάσα μου βαριά σιγοψιθυρίζει:

Straightway down the road,

to my heart's desire

Στις παύσεις διαπιστώνω ότι δεν έχω τίποτα να νοσταλγώ.

Δεν θα ήθελα να παίζω σε αυλές, να κάθομαι σε τελευταία θρανία, να ξενυχτάω για να πάρω το πτυχίο. Όσο ήταν να φάω τα γόνατα μου στα τσιμέντα τα έφαγα, όσο γέμισα μπλε τετράδια γέμισα.

Δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι αλλού. Είτε δεν θα μου χωρούσε το αλλού, είτε δεν θα με χωρούσε εκείνο.

Οι κύκλοι είναι για να κλείνουν. Και όσο εμείς τραβάμε λίγο ακόμα την περίμετρο το πιο πιθανό είναι να τους αλλάξουμε σχήμα.

Τις καμπύλες τις κάνουμε γωνίες. Το σχήμα κλείνει και έτσι. Και μένουμε είτε στο εσωτερικό σφηνωμένοι σε κάποια γωνία, χτυπώντας από τοίχο σε τοίχο, είτε έξω από το σχήμα να κοβόμαστε στο εξωτερικό των γωνιών, όποτε κάνουμε να περάσουμε πιο κοντά σε αυτό.

If i was where i would be

Then I would be there I am not,

Here I am where I must be