για 15 εκατοστά νάιλον στο χρώμα του ποδιού

Δύο τράπεζες, μια αστυνομία και κάτι ψιλά είχε το πρωινό, μετά από το μπολ με το γάλα και τα δημητριακά.

Όπως κάτι αξιοπρεπέστατοι παππούδες και γιαγιάδες που βάζουν τα καλά τους, χτενίζονται και ξυρίζονται για να πάνε – ακόμα και τα τελευταία χρόνια – να ψηφίσουν, έτσι και εγώ είπα να σενιαριστώ για να ξαμοληθώ σε δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες. Όχι υπερβολές, ποτέ υπερβολές. Ένα φουστανάκι πάνω από το γόνατο, ίσιες μπότες και κάτι κάλτσες άσπρες, πλεκτές, δωράκι από μια θεία μου, που σκέπαζαν τα γόνατα. Λιγάκι πόδι έμεινε εκτός, ίσα ίσα για την κοροϊδία, όχι πάνω από δεκαπέντε εκατοστά και αυτά κατά το κάθισμα.

Ωστόσο συγγενείς και φίλοι θεώρησαν ότι θα δουλέψει το ντυσιματάκι και με φόρτωσαν με παρόμοιες δουλειές με τις δικές μου. Δούλεψε. Και στις υπηρεσίες και στο δρόμο.

Πρόλαβα να αρπάξω από τον έναν από δύο τύπους που έπιναν όρθιο καφέ, την ώρα που αδύνατο τσιγγανάκι περνούσε μαζί με εμένα και πούλαγε ματσάκια με ζουμπούλια, ένα εσύ είσαι πιο όμορφη από τα ζουμπούλια. Μιλούσε σε, βία, δεκαπέντε εκατοστά πόδι με νάιλον και έχασε το χαμόγελο ο βλάκας. Κατάφερα να θυμηθώ ταινίες με το Στάθη Ψάλτη, ακούγοντας τη λέξη μανούλι, από έναν συμπαθέστατο παππού μου. Τα μάτια του δεν άντεξαν να ανέβουν παραπάνω, ίσα που τέλειωσαν τη μπότα και μίλησαν στην άσπρη κάλτσα.

Και άλλες ατάκες και μάτια. Μάτια χαμένα σε σκέψεις. Που κοιτούν συνήθως χαμηλά σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού στόχου. Ψάχνοντας να βρουν το δρόμο τους και αφαιρούνται λίγο, μόνο τόσο λίγο, χαρίζουν λέξεις, χαζά χαμόγελα και κάνουν πως βρήκαν το στόχο τους σε δύο άγνωστα πόδια. Και ξεγελούν πως βρήκαν το δρόμο τους σε κάτι πόδια που έρχονται μόνο και μόνο για να τα κάνουν να φύγουν πιο όμορφα. Τα δικά μου γύρισαν σίγουρα πιο λεπτά, πιο ψηλά, πιο όμορφα στο σπίτι.

Δείξτε λίγο νάιλον, στο χρώμα του ποδιού. Με τρύπες ή χωρίς. Έστω για δεκαπέντε με είκοσι εκατοστά. Όσο αντέχετε. Και να μην εξυπηρετηθείτε ευκολότερα, θα έχετε φτιάξει λεπτά από τη μέρα σας και από τη μέρα κάποιων άλλων. Όσο έχουμε χειμώνα. Το καλοκαίρι κυκλοφορούν από όλα τα καλά και τα μάτια κοροϊδεύουν ότι βρήκαν το δρόμο τους πολύ πιο εύκολα.