subbuteo

Δεν φταίω εγώ. Μου το θύμισαν. Κάτι άθλιοι τύποι μαντραχαλάδες πάνω από τα τριάντα που κάπου πήρε ένα το μάτι τους.

Και θυμήθηκα το δικό μας. Ένα κόντρα πλακέ θαλάσσης και η τσόχα με πινέζες χρωματιστές πιασμένη στις άκρες.

Μια ομάδα, με το ζόρι, ο καθένας.  Τα περισσότερα παιχτάκια κολλημένα ξανά και ξανά στη βάση. Ο τερματοφύλακας πολλές φορές δε σωνόταν,  εφταιγε η πλαστική μακριά λαβή του που δεν μπορούσε να κολληθεί και πολύ ίσια, οπότε έπαιζαν και κάποιοι δανεικοί.

Κερκίδες, φώτα, θεατές, διαφημίσεις δεν είχαμε. Εκτός από κάτι αυτοσχέδιες κάρτες και μερικούς Gi Joe στο ρόλο θεατών, κατά τα άλλα το γήπεδο τελείωνε στο όριο της τσόχας.

Αν και κορίτσι γυναικεία ομάδα δεν μπορούσα να έχω. Στους Gi Joe τα  βόλευα. Στο subbuteo όμως, περιορισμός.

Περιορισμός ή υποχρέωση πρέπει να ήμουν και για τα ξαδέρφια μου και τον αδερφό μου. Αν και ποτέ δεν έδειξαν κάτι τέτοιο.

Το χωριό μικρό και η οικογένεια μικρή, κορίτσια στην ηλικία μου δεν υπήρχαν. Υποχρεωτικά με κουβαλούσαν σε οποιαδήποτε αγορίστικη δραστηριότητα εκτός από τα παιχνίδια.

Δεν θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι τα παιχτάκια και τη στάση τους, με τα λίγο ανοιχτά πόδια και τα πολύ ανοιχτά χέρια που μου έκανε εντύπωση. Στην αρχή αναρωτιόμουν αν κουράζονταν. Αργότερα όταν διαπίστωσα πόσο εύκολα έσπαγαν τα πόδια τους λίγο κάτω από τα γόνατα εκεί στην κάλτσα κατάλαβα ότι κουράζονταν.

Τώρα σαν να νιώθω ότι και το δικό μου το κορμί κάπως έτσι είναι. Ετοιμοπόλεμο κάτω από το σπρώξιμο κάποιου που δεν μπορώ να γυρίσω να δω ποιος είναι, έτοιμο να φρενάρει πάνω σε ένα μικρό χνούδι της τσόχας, ταλαντευόμενο για λίγο πάνω στην ημικυκλική του βάση και αν είναι τυχερό να μη σπάσει λίγο κάτω από τα γόνατα από το σπρώξιμο.

Θυμάμαι όμως και τον αδερφό μου και τα ξαδέρφια μου, που δεν θα διαβάσουν καν αυτό το ποστάκι, αλλά με γλίτωσαν από το να ασχολούμαι με νύχια και μαλλιά μεγαλώνοντας και με κατάντησαν να θυμάμαι subbuteo και ανθρωπάκια καταδικασμένα να σέρνουν ένα μεγάλο βάρος στα πόδια τους κλοτσώντας μια μπάλα που τους φτάνει μέχρι το σαγόνι και δεν τα αφήνει να δουν που θέλουν να τη στείλουν.