από μακριά

Από μακριά τώρα πια οι πληροφορίες και με ποσοστά.

Στο τι κάνετε θα βάλεις ένα 200% πάνω, θα πεις μια χαρά και θα το γυρίσεις ξαφνικά στο εσείς πες μου τι κάνετε.

Γίναμε εσείς και εμείς, με κάτι χιλιόμετρα να μας χωρίζουν. Ήμασταν μια οικογένεια και τώρα σπάσαμε. Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει αυτό είναι το λογικό. Η σωστή εξέλιξη. Χέστηκα. Ώρες ώρες με ενοχλεί, φαντάζομαι πόσο ενοχλεί εκείνους.

Στο έχει δουλειά θα είσαι προσεκτικός δεν θα υπερβάλεις, θα βάλεις μόνο ένα 50% πάνω, θα απαντήσεις κάτι γίνεται, μη σε νοιάζει θα τη βρούμε την άκρη εμείς και πάλι θα το γυρίσεις στο εσείς κάνετε τίποτα;

Υπάρχουν τρύπες και τρύπες. Υπάρχουν τρύπες που κλείνουν και τρύπες που γίνονται μαύρες και καταβροχθίζουν ότι βρουν μπροστά τους. Οι  «εσείς» έκαναν τις τρύπες τους να κλείνουν, οι «εμείς» τις μαυρίσαμε.

Στο πόσα ξέρει ο μπαμπάς από αυτά που συμβαίνουν αρχίζουν τα ποσοστά με μηδέν και υποδιαστολή. Και όταν τη ρωτάς τι λέει και για αυτά που ξέρει τον ακούς από μέσα να γκρινιάζει.

-Πως μας κατάντησαν έτσι. Τι θα κάνουμε. Τι λάθη έκανα. Εσείς δεν έχετε ανάγκη. Εμείς τι θα κάνουμε.

Και παραληρεί και εγώ δαγκώνομαι και εκείνη στη μέση. Και εκείνος δεν ξέρει και εγώ δεν αντέχω να τον ακούω. Πες του να σταματήσει γαμώτο μια χαρά είστε, μη γίνεται αχάριστος.

Και εκείνη πασάρει το ακουστικό σε εκείνον και μας κάνει και τους δύο να σκάσουμε. Άντε βρες λέξεις τώρα.

-Έλα μικρή.

-Τι γκρινιάζεις πάλι μωρέ;!

Εβδομήντα χρονών συνταξιούχος καπετάνιος άντε βγάλε άκρη και μετά βάλε και σε σειρά τις ξεροκεφαλιές.

- Τι γκρινιάζω. Δες πως με έκαναν. Να μην μπορώ να σας βοηθήσω. Να μη μπορώ να σας δώσω τίποτα.

- Μας έδωσες

-Τίποτα δεν σας έδωσα.

-Μας μεγάλωσες.

-Τίποτα δε σας έδωσα.

-Μας σπούδασες.

-Τίποτα δε σας έδωσα.

-Μας έδωσες ότι χρειαζόταν για να μη χρειάζεται να ζητάμε άλλα.

Μα δεν ακούει. Σε έμαθε να κρίνεις, να μη ζητάς και εκείνος δε μαθαίνει με τίποτα να μη δίνει άλλο.

-Να το πουλήσω το ρημάδι, να ξεχρεώσει ο αδερφός σου, να βοηθήσω και εσένα.

-Μπαμπά φτάνει. Πες τώρα τι κάνει ο εγγονός σου.

-Τι να κάνει ρε μικρή. Δύο μηνών άνθρωπος και όλο γελάει. Μόνο σε εμένα γελάει. Και όλο κάτι θέλει να μου πει. Τι να θέλει να μου πει.

Ευχαριστώ ρε μπαμπά. Ευχαριστώ θέλει να σου πει και αυτός. Τι άλλο.

Ευχαριστώ.