Έφαγα τα μούτρα μου.
Πως, τι, γιατί δεν έχει σημασία. Αλλά τα έφαγα. Σαν να ήμουν
δεκάχρονο και έπεσα στα χαλίκια. Έγδαρα τα γόνατά μου και τις παλάμες μου. Και
τσούζει και πονάει και είναι αστείο και με κάνει να γελάω.
Έπεσα θα σηκωθώ. Τόσα
άλλα οικονομικά, ψυχοσωματικά, οικογενειακά, επαγγελματικά προβλήματα και ένα
δε με έκανε να πω αυτές τις λέξεις.
Χρειάζεται καμιά φορά να πέφτουμε όπως στο δημοτικό. Πάνω
στο παιχνίδι. Και να σηκωνόμαστε να συνεχίσουμε το κυνηγητό με δάκρυα στα μάτια
και αίματα μπερδεμένα με χώματα να στάζουν στα γόνατα.
Αφού θα τσούξει που θα τσούξει, και αφού έπεσες θα τις φας και από πάνω, ας έχουμε προλάβει να χάσουμε ό,τι
ανάσα έχουμε στο τρέξιμο πριν χτυπήσει το κουδούνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου