Ότι δε σου βγάζει
θετικό πρόσημο μέσα σου μην το κυνηγάς. Ότι δεν αντέχεις παιδάκι μου. Αυτό εννοώ.
Έλεγε η γιαγιά μου.
Σιγά μην έλεγε η γιαγιά μου τέτοιες χαριτωμενιές.
Θυμάμαι κάτι έλα
που έμειναν μόνα τους μαζί μου, απάντηση σε κάτι επαναλαμβανόμενα πιεστικά άσε με να έρθω.
Και κάτι άλλα μίλησα,
σε παρακάλια μίλα μου, που γύρισαν
στα μούτρα μου.
Ένα μόνο αξέχαστο σε θέλω
τώρα εδώ, ακυρωμένο από πριν, δειλά διατυπωμένο απέναντι σε κάτι υπογεγραμμένα και με ονοματεπώνυμο θα είμαι πάντα εδώ.
Είμαστε μισοί και δεν αντέχουμε αυτά που απαιτούμε ολόκληρα.
Και αν από κάποιο σφάλμα του χώρου, του χρόνου, του κόσμου όλου, μας δοθούν τα
ολόκληρα ιδρώνουμε, κοιτάμε γύρω μας καχύποπτα
γιατί δε βρίσκουμε που να στριμώξουμε το μισό επιπλέον που κυνηγούσαμε και τώρα
περισσεύει. Και αρχίζουμε και κόβουμε μέχρι το σύνολο να βγάλει ένα. Ενάμισης δεν άντεξε να ζήσει ποτέ κανείς.
Ανόητοι, μισοί, θα μένουμε μισοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου